HOE WAAKZAAM ZIJN WE OVER HET ONDERWIJS (GEWEEST?)

Ik heb nog op de oude kweekschool gezeten, ben in het bezit van de hoofdakte, mag godsdienst onderricht verzorgen en heb les gegeven op een lagere school.

Toen speelde de CiTO-toets nog geen enkele rol.

In de tachtiger jaren van de vorige eeuw raakte ik betrokken bij de discussie over de invoering van de CiTO-toets, Meten, centraliseren en wegen won het van onderwijs en vorming. Toen al werd er gewezen op verschraling die er het gevolg van zou zijn, de jacht op de hoogste cijfers en de beste opleiding. Een bekwaam schoolteam geeft het beste advies. Onderwijs is meer dan kennis overdracht en kunstjes leren.

De waarschuwingen zijn in de wind geslagen. De CITO-toets werd een cognitieve test, waar uit en te na op geoefend werd. En dat gebeurt nog steeds. Tegelijkertijd constateren we dat de jeugd tekort schiet in “burgerschapskunde”. Omgaan met normen en waarden is niet zijn of haar sterkste kant, sociale en affectieve vaardigheden zijn beperkt en inzicht in maatschappelijke ontwikkelingen is miniem en blijft beperkt tot modegrillen en hypes.

En lezen, schrijven en rekenen is ook niet hun sterkste kant.

Voordat U denkt, hier komt weer een klaagzang op de normloze jeugd, gevolgd door een harde vorm van ingrijpen.

Het tegenovergestelde is het geval. Ik vind, dat WIJ, de ouders, leerkrachten, de talloze instanties en besturen, de afgelopen 40 jaar hebben zitten slapen.

Leren is leuk en iemand laten leren is nog veel leuker. Die vonk moet weer terug in ons onderwijs.